behind those eyes -- chapter 2

" It takes a long road to reach you, so let the journey begins now."

Maagang umalis ng bahay si Alexis. Kakasikat pa lang ang araw, paalis na sya. Nagpaalam na sya sa mga magulang na nya naghahanda na ng paninda nilang gulay at isda sa labas ng bahay. Naglakad sya papunta sa terminal ng jeep papuntang Alabang. Mabuti na lang hindi masyadong mainit at maalikabok kundi baka bago pa sya makarating sa opisina ee kulay brown na ang suot nyang puting blouse.

6.15 na nang makasakay si Alexis sa jeep. Saktong malapit ng mapuno ito kaya pagkasakay na pagkasakay nya ee tumakbo na agad ito. Kinuha nya ang mp3 nya at nakinig ng mga kanta rito. Habang nabyahe ay mejo nakaidlip sya. Halos 45 minutes din syang nakasakay sa jeep na yun.  Pagdating sa Alabang, kailangan pa nyang sumakay ulet ng jeep papunta namang Madrigal. 7.05 nakarating na sya.

Sa isang international company nagtatrabaho si Alexis bilang isang Design Engineer. Halos isang taon na rin syang nagtatrabaho dito at masaya sya. Ang trabahong to kasi ang pinapangarap nya at ang isang kumpanyang tulad nito ang gusto nyang pagtrabahuhan. 

Naglakad pa sya ng ilang minuto bago tuluyang makarating sa opisina. Kelangan nya pang umakyat sa 10 steps na hagdan bago tuluyang bumukas ng automatic sliding door ng buong building. Wala pang katao-tao sa loob. Maaga pa kasi. Alas-otso pa ang simula ng trabaho.

" Good morning Miss Alexis." bati sa kanya ng guard sa front desk.

Ngumiti si Alexis at bumati rin sa guard. " Good morning Sir del Pilar." 

Nilagpasan na nya yung guard at dumerecho sa isa pang pintuan na tanging mga empleyado lang ang makakapasok. Tinap nya ang ID nya sa reader ng pinto. Pagka-recognize ng system, automaitkong bumukas ang sliding door. Pumasok na sya.

Pumunta pa sya sa kabilang entrance para mag-log in. Tinap ulet nya ang ID nya sa reader. Pagka-read ng system, na-display sa LED monitor ang ID infromation nya. Pagkatapos nito'y pumunta sya sa pinakamalapit na CR para mag-ayos ng sarili. Sa haba kasi ng byahe, pagdating nya sa opisina ee hindi na presentable ang itsura nya.

Makalipas ang ilang minuto, lumabas na si Alexis sa CR. Pumunta sya sa tapat ng elevator at hinintay na magbukas ang pinto nito. Limang minuto rin ang lumipas bago bumukas ang pinto ng isa sa apat na elevators. Pumasok na sya sa loob nito at pinindot ang button na may nakalagay na '6'. Nasa 6th floor ang Electrical Department kung saan sya naka-assign.

Pagdating sa 6th floor, tinap ulet nya ang ID nya sa reader. Tulad kanina, automatikong bumukas ang pinto.

" Good morning Lex." bati sa kanya ni Catherine. Sabay silang naging Cadette Engineer ng department na to. Kaya naman palagay na ang loob nila sa isa't isa. Isa si Catherine, pati ang asawa nyang si Raniel, sa mga iilang taong pinili ni Alexis na maging parte ng buhay nya.

Ngumiti si Alexis at binati rin si Catherine. " Good morning Cath. Ang aga mo ngayon aa." Pinatong na nya ang dala nyang bag sa table at umupo sa office chair. Bumalik naman sa pagbabasa ng mga balita sa Yahoo! si Catherine.

" Maaga kong ginising ni Ran ii." kinuha nya ang isang box ng cupcakes at inalok kay Alexis. " Gusto mo?"

" Ahmmm. Sige. Pero mamaya ko nalang kukunin ha. Punta muna akong pantry. I need my daily doze of caffeine." kinuha ni Alexis ang tumbler nya. Patay pa rin ang ilan sa mga ilaw sa opisina. Paraan kasi to ng company para maka-save sa kuryente kaya kelangang sundin ng mga empleyado. Pagdating sa pantry, hinanda na ni Alexis ang kape nya. After nito, bumalik na sya sa desk nya.

" Lex, cupcake mo oh." inabot ni Catherine ang isang choco cupcake na may strawberry icing sa ibabaw. Kinuha naman to ni Alexis. " Thanks Cath."

" Ok na ba yung design na pina-ayos sayo ni Sir Pau kahapon?" tanong ni Cath.

" Nakakalahati na ko. Kaya ko naman sigurong matapos yun mamaya before lunch."

Nag-unat si Cath. " Haaay~ Buti ka pa. Ee etong pinapagawang label para sa Area A, mukhang next year ko pa matatapos. Grabe kasi ii. Masyadong mabusisi."

Hindi na nakasagot si Alexis tumunog na kasi ang bell na ibig sabihin ee umpisa na ng trabaho. Busy ang buong opisina. Kanya-kanyang asikaso ng designs para sa iba't ibang projects. May mga projects para sa isang Gas Plant sa Iran o kaya naman sa In Amenas. Meron ding mga local projects lang. Iba't ibang lugar pero pare-pareho lang ang dapat i-design . Mabilis lumipas ang oras hanggang sa mag-lunch na.

" Lex, lunch na tayo." yaya ni Catherine kay Alexis na naka-tutok pa rin sa desktop nya. Nag-re-review ng design.

Hindi nya nilingon si Catherine nung sumagot sya. " Dito nalang ako sa desk ko mag-lu-lunch Cath. Baka bumili nalang ako sa canteen.Thanks sa pagyaya Cath."

" Aa ganun ba. Sayang naman. Sasabay pa naman satin si Ran. Pero kung yan ang gusto mo ii. Ee di sige. See you later Lex."

" Yeah. Later, Cath."

Lumabas na ng opisina si Catherine. Mga ilang minuto pang chineck ni Alexis ang design nya. Nang sa wakas ee wala na syang makitang mali, tumayo na sya at pumunta sa Service Elevator kung saan nandun nakapwesto yung nagtitinda ng pagkaen ng canteen. Pero pagdating nya sa Service Elevator, wala na dun si Manong Tonying, yung tindero. Kaya wala na syang choice kundi kumaen sa labas ng opisina.

Bumalik sya sa desk nya para kunin ang wallet at phone nya. Lumabas na sya ng opisina at pumasok sa saktong kakabukas lang na elevator. Pagdating sa ground floor, tinawagan agad nya si Nini.

" Hello Ni."

" Hi Lex."

" Jan ako mag-lu-lunch sa shop nyo.  May available ba kayong~"

" Nakow Lex. Sorry aa. Pero wala kami ngayon sa shop ii. Eto kasing si Pat, biglang nagyaya kaninang umaga na magbakasyon muna kami."

" OH?! Aaaaish~"

" Sorry babe."

" Ok lang Ni. Enjoy kayo jan ni Pat. Bye~~"

Pinatay na ni Alexis ang phone nya. Nakatayo sya sa labas ng building. After nyang itago ang phone nya, nag-umpisa na syang maglakad. Pero bago pa sya makalayo, may bumisina sa likod nya kaya napalingon sya . Masama ang tingin. Bigla namang may sumilip na lalaki sa bintana ng kotse. Si Alex.

" Hi~!" bati nito kay Alexis.

" Ikaw na naman?!" sigaw nya sa lalaki.

Nakangiting sumagot si Alex. " Wow! Naaalala mo ko?!"

" Sad to say, matalas ang memory ko sa mga tulad mo."

" Tulad ko? Tulad kong gwapo?" biro ni Alex. She just glared at him. Tumalikod na sya kay Alex at nagpatuloy sa paglalakad.

Sumunod naman sakanya si Alex. " Hey. Gusto mong mag-lunch kasama ako?"

" Wala kong panahong makipag-usap sayo."

" Kahit ngayon lang, Alexis."

Napatigil sya sa paglalakad ng marinig nyang sinabi ni Alex ang pangalan nya. " Alam mo ang pangalan ko? Pano~" napatigil sya sa pagsasalita ng ma-realize nya kung sinong pwedeng magsabi sa lalaking to ng pangalan nya. " Shooot! Mapapatay ko talaga si Nini."

Nagpatuloy ulet sya sa paglalakad at nagpatluoy naman sa pagsunod si Alex.

" Hey Lex~"

" Dont call me Lex. Hindi tayo close."

" Ok. ALEXIS. hindi kasalanan ni Nini yun, ok? Kaya wag kang magagalit sa kanya."

" Alam ko naman yun."

" Good. Pero magbalik tayo sa tanong ko, wanna have lunch with me?"

" Pwede ba Mister Whoever-you-are" tumigil ulet sya sa paglalakad at tiningnan ng masama si Aelx. " Mas marami ka pang magagawang mas makabuluhang bagay sa oras mo kesa sa sinusundan mo ko at kinukulit na makipag-lunch sayo. Kanina ko pa sinasabi sayo na ayoko. A-YO-KO! Pwede ba?! I only have 45 mins. left to have a decent lunch, kaya please. Just leave me alone."

" Fine. Ganito na lang. Ibigay mo na sakin ang 30, ay hinde, kahit 20 minutes lang ng oras mo. At kapag hindi mo nagustuhan ang company ko, titigilan na kita. Pero kung mag-e-enjoy ka naman, isa lang naman ang hinihinigi kong kapilit ii."

" Ano?"

" Ang buong pangalan mo."

" Alam mo na naman ang pangalan ko di ba? So anong point mo?"

" Hindi ka ata nakikinig sakin ii. Sabi ko, BUONG PANGALAN mo. As in full name."

" Sorry pero ayokong maki-ride sa~"

" Saglit lang. Either way, wala kang talo di ba? Kung hindi ka mag-e-enjoy sa lunch natin, tatan-tanan na kita. Pero pag nag-enjoy ka, pangalan mo lang ang kapalit. Wala naman sigurong mawawala sayo knug sasabihin mo sakin ang pangalan mo di ba? Kaya kahit saang anggulo mo tingnan, panalo ka dito."

Tumingin muna sa relo nya si Alexis bago sumagot. 10 minutes na ang naaksaya nya sa lalaking to. " Tsssh! Curse this guy! DIE NOOOOW!" bulong ni Alexis sa sarili.

" So?" tanong ni Alex with cute puppy eyes.

Umirap muna si Alexis bago sumagot. " FINE! Tantanan mo lang ako."

" Good!" Bumaba na si Alex sa kotse nya pero bago pa sya mapagbuksan si Alexis ng pinto, nakapasok na pala sya sa loob. Ang bilis nya~

Ilang minuto rin silang nag-drive ng tahimik. Nabasag lang ang katahimikan ng magsalita si Alexis. " Hey! 7 minutes na tayong nag-iikot dito. Pwede bang mag-decide ka na kung san tayo kakaen. Dont tell me uubusin mo ang oras ko sa pag-iikot. I'M STARVING like hell here!!"

" Saglit nalang ok? Malapit na tayo. Steady ka lang jan."

Inirapan lang ulet sya ni Alexis. " Whatever."

Balik ulet sila s atahimik na pag-d-drive. After ng ilang minuto, tumigil na ang kotse nila sa tapat ng isang Thai restaurant.

" We're here." masaya ang tono ni Alex.

" Dito? Ee kanina pa natin to dinadaan, bakit hindi ka pa tumigil dito agad? Inaasar mo ba talaga ako?!" kunot na kunto na ang noo ni Alexis.

Napatawa lang sa kanya si Alex. " Ee gusto ko lang naman kasing makausap ka ar mas makilala ka habang nandito tayo sa kotse pero hindi ka naman nagsasalita. Nakaka-dismaya."

" Gusto mo lang naman pala akong makausa dito sa kotse ii. Ee di wag na tayong lumabas dito. Dapat kanina pa lang sinabi mo na ii."

" Pwede naman ii. Pero gusto kong makakaen ka. Kaya dinala kita dito. Tara?"

Hindi na sumagot si Alexis, binuksan na lang nya ang pinto. Mahinang tawa ang binalik sa kanya ni Alex habang ni-lo-lock ang pinto. Naghihintay sa tapat ng pinto ng restaurant si Alexis at tulad kanina masama pa rin ang tingin nya kay Alex. At tulad kanina, nakangiti lang to sa kanya. Kaya mas lalo syang nainis at pumasok na s loob.

when miss go-getter and mister tsundere met -- chapter 2

Chapter 2

Target Lock – Unidentified Identity

Pagkatapos kong maligo at makapagbihis, umupo ako sa kama at kinuha ang kikay kit ko. Matagal na rin mula nung huling beses kong ginawa to. Matagal na rin mula nung mag-effort ako para sa isang lalaki. Kaya sana maging effective to. Ayoko namang mukha akong puchu-puchu sa paningin nya pag nagkita ulet kami. Nakakahiya yun!

Binuksan ko ang aking pink na pouch at kinuha ang face powder na binili para sakin ni Nanay nung isang buwan. Tinatapat ko sa aking mukha ang lampshade at  nag-umpisa ng maglagay. Habang ginagawa ko to, hindi ko maiwasang maalala ang nangyari dalawang araw na ang nakalilipas.

Nakatayo ako nun sa tapat ng isang laptop accessories shop. Naghihintay ng jeep. Habang nag-ta-tap ang paa ko alinsunod sa beat ng The Boys ng SNSD, nahagip ng mata ko ang isang mabilis na pulang motor. Dahan-dahan kong inalis ang earphone ko at itinaas ang brim ng itim kong sombrero para mas makilatis ng mabuti ang isang potensyal na magandang nilalang.

Cool ang dating nya. Mula sa motor hanggang sa kanya na naka-itim na leather jacket sa gitna ng tanghlaing tapat. Parang action star lang. ang GWAPO! Mabilis ang takbo nya at mejo nag-slow down para mag-left turn papunta sa kinatatayuan ko. Ang smooth ng pagkaka-liko nya. Effortless na effortless. Nakakahanga talaga ang pagka-magnificent ng moves nyang yun. ANGAS! Parang yung mga napapanood ko lang sa TV. Ang galing galing~

Nanatili akong nakatayo sa harap ng shop. Hinihintay syang lumapit sakin. Ilang inches nalang ang layo nya sakin ng nagpreno sya. Nahampas tuloy ng hangin ang mukha ko. Anak ng pato! Nahulas ang polbo ko dun aa!

Slow motion nyang tinanggal ang itim nyang helmet. Nasaksihan ng aking dalawang chinitang mata ang kanyang angkin na kagwapuhan. At ang tanging reaksyon ko lang ee: Wow! ang yummy! *kagat labi*

May konting hint ng ngiti sa mukha nya. Mas lalo tuloy syang naging cool. Para lang tong eksena sa pelikula na naikot-ikot ang camera saming dalawa. taglay nya ang isang kakisigang naging sanhi ng  pag-nganga ng aking bibig. Grabe talaga! Ang~

“ Hoy miss!” sigaw nya.

“ Yeeeees?” sagot ko naman. Hindi pa rin ako makapaniwalang kinausap nya ko.

“ Gusto mo bang magpakamatay ha?!”

Nakakunot ang noo nya. Parang mas lalo syang gumagwapo sa expression nyang yan. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Minsan lang ako makakakita ng isang gwapong nilalang na tulad nya kaya kailangan kong samantalahin ang pagkakataon. Habang naglalakad ako palapit sa kanya, nakatitig sa nag gagandahan nyang mata, na-i-imagine kong kinakasal kami. Ako ang napaka-gandang bride. Nakaputing gown, mahabang belo at may hawak na … cellphone. Tinapat ko to sa mukha nya at pinindot ang capture button. Narinig ko ang shutter. Mission accomplished! Level complete!

“ HOOOOY!” tinapik nya ang kamay ko. Nakakunot pa rin ang noo nya. How kawaiiiii ~^______^~

“ 0935*****41 ang number ko. Madali lang tandaan di ba? ikaw anong number mo?” tanong ko.

Hindi nya ko pinansin. Nilampasan lang nya ko at nag-park. Matapos nyang i-lock ang motor at helmet, pumasok na sya sa shop. Lumapit ako sa motor para maramdaman ang presensya nya. Wow. Ang gwapo ng motor nya. Kasing gwapo nya.

Pumasok na rin ako sa shop. Nasan kaya sya? Palingong-lingon ako habang stretch kung stretch ang leeg. Nasan na ba sya? Bakit hindi ko sya  makita? Ikot ako ng ikot sa shop, hinahanap sya. Hanggang sa makita ko sa sya isang sulok namimili ng keyboard protector.

Bago ako sumugod, inobserbahan ko muna sya mula sa anggulong kong to. Suot nya pa rin ang sagana sa mantika nyang leather jacket. Hindi ba naglalapot na ang kili-kili nya dahil sa suot nya? Lupet talaga nya. Kung ibang tao nag pumorma ng ganya, siguradong baduy. Pero kung sya, sus! Siguradong next hit na sa fashion world. Wala akong makitang ID lace. Nakatago siguro sa loob ng jacket nya. Kelangan kong Makita nag ID nya. Para malaman ko kung anong school sya. Mukha pa naman syang estudyante ii. Hindi ako pwedeng magkamali. Magaling ako ii. Nabuo ko na ang plano sa utak ko. Mabilis kaya akong mag-isip. Lalo na sa mga kritikal na sitwasyong tulad nito. It is a matter of life and death ng love life ko.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Pinulot ko ang isang kung ano man to para maging props ko. Paglapit ko sa kanya, yumuko ako para kumuha ng something. Kung ano man yun, chika-chika nalang. Pero pagtingala ko, “ Yaaaaah!” napasigaw ako ng makita kong sumabit ang kulot at gulo-gulo kong buhok sa zipper.

“ Wat-da-fuck are you doing there?!”

Pareho kaming nagpanic.

“ May hinahanap lang ako. Sorry.” Pilit kong inaalis ang buhol ng buhok ko sa zipper nya. Pero mairap takaga. Kaya naman binaba na nya ang zipper nya. At dun nakita ko ang kanyang mahabang …

ID lace.

Derecho ang mata ko sa ID nya. Kinuha ko to para mas mabasa ko ng ayos. Malabo kasi mata ko ii.

Ashford Academy.

Eros Mignon.

Senior.

“ Miss!” hinablot nya ang ID nya. Dahan-dahan akong tumingala at ngitian sya. Natanggal na pala nya ang pagkakabuhol ng buhok ko. Tumayo na rin ako ng maayos kasi nakakahiya naman tong mala-mag-o-otso-otso-ang-tuwad pose ko dito.

“ pasensya na ha.” Sabi ko. Tumalikod na ko at tumakbo palabas.

Nagtatatalon ako sa labas habang nagwawala ang mga kamay. OW YEAH!

ASTiiiiiiiG TOOOOOO!

Schoolmates kami! Mukhang magiging masaya na ang susunod na mga araw ng klase.

when miss go-getter and mister tsundere met -- chapter 1

Chapter 1

Starting Point – The Beginning

Bagong araw na naman. Isang bagong umaga na sinalubong ng matinding pag-iingay na galing sa mala-armalite na bibig ng nanay ko. Ano na naman kaya ang ikinapuputok ng fuse nya ngayon?

“ Ayaaaaaaaaaaaaaa!” sigaw ni Nanay mula sa kusina ng bahay. Sa liit ng bahay na to, bakit kelangan pa nyang sumigaw ng pak na pak para lang gisingin ako? Nakakasira naman ng umaga. Kinuha ko ang aking paboritong hotdog na unan at niyakap to. Dedma sa pag-a-amok ni Nanay. Titigil din yan pag nagsawa na sya sa pagsigaw.

the go-getter~ AYA

At makalipas ng ilang minuto, nakumpirmang tama ang teyorya ko na titigil si Nanay anytime soon. Nagkaroon ng konting katahimikan sa buong bahay. Tanging ang mabango at nakakapang-tulo laway na aroma ng ginigisang bawang para sa sinangag ang pumuno sa senses ko. Sobrang yummy ng amoy. Hmmmm. Makabangon na nga.

Kung hindi ba naman ako minamalas, kung kelan ko naisipang bumangon, saka bumukas ang pinto at padabog na pumasok si Nanay.

“ Anak ng tinapa Ayaaa!” sigaw nya habang naglalakad sya sa kwarto. Mga tatlong hakbang lang yun mula sa pinto para maka-abot sya sa kama ko. “ Ano bang balak mo sa buhay mo?!” Mukhang isang matinding round na naman to ng sermon aa.

“ Wala po. Baka may gusto PO kayong i-suggest.” Sagot ko sa kanya. Oops! Wag kalimutan ang PO~ Importante yan. Dapat laging may PO kahit pabalang sumagot. Ok?!

 Nakaupo pa rin ako sa kama. Yung kumot nasa lap ko pa. Pag-alis ni Nanay dito, pwede pa kong matulog. Palalampasin ko nalang muna yung sinangag.

Dahil sa balasubas kong sagot, binatukan ako ni Nanay. “ Walang-hya ka talagang bata ka! Bakit ayaw mong mag-aral?! Maraming bata ang gustong mag-aral jan~”

“ Ee di sila nalang PO ang pag-aralin nyo.” Singit ko sa sermon nya. Ayun. Nabutakan ulit tuloy ako. Strike two!

“ Maria Izadora Victoria! Napaka-pasaway mo.” Sabi ni Nanay. Tumayo na ko at kumuha ng damit. “ HAAAY!" sinabunutan ni Nanay ang sarili nya.

Tumayo naman ako para pigilan sya. " Ano ba 'Nay! Kaya PO nauubos yang buhok mo ii. Dahil sa ginagawa mong yan PO!"

" Ay grabe!" Napa-face palm si Nanay " Hindi mo ba alam kung gano kalaki ang isinasakripisyo naming ng Tatay at Kuya mo para sayo para makapag-aral ka lang?! Pero ikaw! Mas gusto mong magkulong dito sa makalat mong kwarto at humarap maghapon sa laptop mo. Hindi ba nanakit ang mata mo kakatitig jan?”

Tumigil ako sa pamimili ng panty. Lumingon ako kay Nanay at sumagot, “ Hindi po.”

Kung abot ako ng mabilis na kamay ni Nanay, siguradong nabatukan na naman ako nun. Minsan nga pakiramdam ko involuntarily na nyang nagagawa yun. Kasi palagi na nyang ginagawa ii, wala ng pagdadalawang-isip. Pak kung PAK! At wag ka~ Kaya nyang mambatok ng sobrang lakas, as in full force, in just a snap. Ay  hindi pala. Masyado pang mabagal ang isang snap. Mas tama sigurong comparison ang speed of light. Ganun sya ka-imba!

“ Ay grabe!” napahawak na lang si Nanay sa noo. Face palm ulet. “ Hindi na kita kaya Aya. Suko na ko sayo." Nakataas ang dalawang kamay nya. " Bahala ka na sa buhay mo! Gawin mo na ang gusto mong gawin. Malaki ka na~”

“ Nay. 5’2’’ lang po ako. Technically, maliit pa ko PO.”

Inambahan na naman nya ko. “ Manahimik ka nga muna! Patapusin mo ko sa pagsasalita.” Tumigil sya saglit at nag-inhale exhale. Mga 3 times. “ Ok. Malaki ka na! bahala ka ng mag-desisyon para sa buhay mo. Kung anong gusto mong gawin, hindi ka na namin pakekelam. Hindi mo rin naman kami pinagkikinggan di ba? Kaya sige. Bahala ka na~”

“ Yun lang pala sasabihin mo Nanay ii. Hmmm. Sige po. Salamat po Nanay.” Sabi ko. Niyakap ko sya kahit alam kong mababatukan na naman ako ng isa. Sanay na ko sa ganun. Araw-araw ba naman. Manhid na ako. “ Pero ngayong araw Nay, magbabago na po ako.” Bulong ko sa kanya. Bumitaw ako sa pagkakayakap. “ Paplantsahin ko muna tong uniform ko ha.” Pinakita ko sa kanya ang naka-hanger na blue checkered skirt at puting blouse na may blue ribbon. Bago ko pa makitang ngumiti si Nanay, which I assumed, tumalikod na ko at inayos ang kabayo at ang plantsa. “ Bababa nalang po ako maya-maya pagtapos ko dito.”

No comment na lang si Nanay. Baka magbago pa daw isip ko kaya lumabas nalang sya. Nako Nanay. Hindi po mangyayari yun. Hindi na magbabago ang isip ko.

May gwapo na kong rason para pumasok ee.

when miss go-getter and mister tsundere met

Bago ko simulan ang story na to, konting note muna. 

Ehem ehem.

Promise ko last time na ipopost ko na to this week. Pero dahil hindi ko pa tapos ang TDCL, hindi ko pa mapopost to sa Wattpad. Kaya dito nalang muna sa blog ko. Sana magustuhan nyo. 

Enjoy! ^__________^

PROLOGUE

" Hindi dahil gusto mo, makukuha mo."

MUKHA NYO!

Hindi applicable sakin ang linya yan. Well, I prefer the line ...

" Pag gusto ko, makukuha ko. Walang pwedeng umepal! Ang akin ay akin!"

Kahit kelan hindi ako papayag na hindi ko makukuha ang gusto ko. Sabi ko nga, ang akin ay akin. Gagawin ko ang lahat para magustuhan nya ko.

Hindi ako mapapasuko ng isang tulad nya.

A Prince.

Sharp.

Sarcastic.

Aloof.

Cool.

Tsundere.

Sa ganda ng mga gasgas na adjectives na to, tatalab kaya sa kaya ang charm ko?

Tingnan natin...

" Ako, si Maria Izadora Victoria Alonzo, ay sinusumpa na ikaw, Eros Andro Mignon, ay ma-i-in love sakin. Sa ayaw o sa gusto mo!"

Tandaan nyo to, hindi magpapatalo ang isang go-getter na tulad ko~

CAST:

 Maria Izadora Victoria Alonzo ~ Aya
The Go-Getter

Maputi. Cute. Bilugan ang mata. Hindi matalino pero masipag at madiskarte. Perfect girl kumbaga. Isa syang batang tamad pumasok sa school. Pero mula ng makilala nya si Eros, nabigyan sya ng dahilan para bumalik sa eskwelahan.

Darating kaya ang panahong magugustuhan sya ni Eros? At kung mangyari man yun, mag-wo-work kaya ang relasyon nila?

Eros Andro Mignon ~ Eros
The Tsundere

Matangkad. May taglay na mataas na level ng ka-cute-an. Biker. Cool. Suplado. Tsundere. Tulad ng ibang tsundere, sya yung tipong maliit lang ang mundong ginagalawan.  Walang pakialam sa mundong ibabaw. Suplado. Masungit. Madalang ngumiti.

At mula sa simula, pinapadama na nya kay Aya na hindi sya interesado sa kanya.

Magbabago kaya ang pananaw nya sa buhay pag nakasama na nya si Aya?

 Luigi Alfonso

The Prince

Matalino. Gwapo. Friendly. Ashford Academy's Prince.
At bestfriend ng Dark Knight na si Eros. Hindi tulad ni Eros, mabait sya kay Aya mula pa nung unang beses silang nagkita. Dahil dito naging magkaibigan sila at madalas nyang kakwentuhan. Pero sa pagdating ng maganda at perpektong babaeng si Isabelle, magugulo ang samahan nilang tatlo.

Matutulungan kaya nya si Aya? Pano na silang lahat pag nasa eksena na si Isabelle?

behind those eyes : chapter 1

" You may forget what you said ... But I will never forget how you made me feel~ "

CHAPTER 1

Over time na naman sa opisina. Kelangan ko kasing maipasa tong design before midnight. Sh*t naman kasi~ Tapos na dapat to kanina pa ii. May sumingit pa kasing meeting kanina sa mga clients namin na taga-Australia. Wala tuloy akong choice kundi mag-stay dito hanggang ganito ka-late. Tiningnan ko ang wrist watch ko at 9pm na pala. Mejo inaantok na rin ako. Mamaya nalang ako magkakape konting adjustment nalang naman ang kelangan nitong design ii.

Lumipas ang dalawang oras at sa wakas tapos ko na rin tong design. I printed it and sent the copy to our chief designer. Kinuha ko na ang backpack ko at pumunta na sa parking lot B kung saan naka-park ang kotse ko. Isang black na Montero Sport. Nag-time out muna ko bago lumabas ng building. 

Nag-drive ako papunta sa Moon Bucks. Pagkarating ko dun, sarado. Under reconstruction sabi ng malaking post sa harapan nito. Kaya naghanap na lang ako iba pang coffee shop. Dahil hindi ako pwedeng magpatuloy sa pag-d-drive pauwi ng hindi nakakainom ng kape. Baka bigla nalang akong makatulog habang nasa daan ii. 

After ng ilang minutong pagda-drive, nag-park na ko sa harap ng isang cafe na may napakagandang exterior. Bumaba na ko sa kotse at naglakad papasok ng cafe. Mejo konti lang ang mga taong nagpapalipas ng oras dito sa cafe. Umupo ako sa isa sa mga table na malapit sa bintana. Pagkaupo ko, kinuha ko agad ang menu at naghanap ng maguugstuhan kong kape at muffins.

Nang makapili na ko ng order, tinawag ko na ang waitress at umorder ng Kape Americano at dalawang muffins. Habang naghihintay ako ng order, ginala ko muna ang mata ko sa buong cafe. 

Napantayan ng ganda ng exterior ang ganda rin ng interior. Pinuno ng kulay na brown ang mata ko. Very organic at puno ng kahoy dito sa loob. Napaka-presko rin ng lugar. Maganda rin ang music na pinapatugtog nila dito. Relaxing. Soothing. Nagpalibot-libot ang mata ko hanggang sa bumagsak to sa isang babaeng may dalawang pares ng mata na pamilyar sakin.

The girl in white lacy dress.

Busy sya sa pagbabasa ng isang libro na halos nagtatakip sa kalahati ng mata nya. Focus na focus sya sa pagbabasa. Every now and then, tumitigil sya para uminom ng drink nya. 

" Sir. Here's your order." sabi ng waitress. 

" Ay sorry." yun lang ang nasabi ko. Nakakahiya. Stalker na stalker ang dating ko sa kanya.

" It's ok, Sir." she gave me a smile. Nginitian ko na lang din sya. Nilapag nya ang mga order ko. " Just tell me if you need something Sir."

I just nod.

Uminom na ko ng kape. Masarap ang timpla nila dito ha. Ee ito kayang paborito kong muffins, masarap rin kaya? Kumuha ako ng isa at kumagat rito. Hmmmm. Masarap rin. Sakto lang ang tamis. Ganito ang gusto kong timpla. Nag-co-compliment ang lasa nitong muffins at ng kape. 

Napansin kong umupo sa tapat ng babaeng may magagandang mata ang waitress na nag-serve sakin kanina. Magiliw silang nagku-kwentuhan na parang matalik na magkaibigan. Magkakilala ba talaga sila? Di ba sabi nya kanina na tawagin ko lang sya kung may kailangan ako? Pwede ko kaya syang tanungin kung anong pangalan nung magandang babae? Kakapalan ko na ba ang mukha ko o tatahimik na lang ako dito?

Sh8t! Ang hirap naman nito.

Naubos ko na ang mga muffins ko nang umalis yung waitress at bumalik ulet sya sa pagbabasa. Huminga ako ng malalim at tumingin sa kalsada. 

Pag may isang blue na Mini Cooper na napadaan dito sa tapat within a minute, lalapitan ko sya. Time starts now.

60 seconds.

Hindi ko alam kung hihilingin ko bang may Mini Cooper na dadaan o wala. I cant decide.

50 seconds.

I rob another glance at her. She's still reading that book.

40 seconds.

Sweat is gently making its mark at my forehead.

30 seconds.

Still no sign of a Mini Cooper.

20 seconds.

What else can I do but to wait.

Last 10 seconds.

I was about to give up, when miraculously 4 seconds before the time is up a blue and white Mini Cooper parked at Cafe Fiorghara.

Damn!

This is too much! 

I'm just asking for a Mini Cooper to pass by but what God gave me is a Mini Cooper that parked right in front of my very eyes.

I compose myself.  Take a deep breathe. And grab my things. 

Sa bawat hakbang ko, pakiramdam ko unti-unting dinadagdagan ang weights sa paa ko. Parang biglang humirap ang simpleng paglakad. Ilang hakbang lang ay nasa tapat na ko ng isang  bakanteng upuan sa table nya. Umupo ako rito.

Nang marinig nyang gumalaw ang upuan, tumingin sya sa direksyon ko. Her hazel eyes are deeply rooted on mine. I managed to smile. " Hi."

No comment from her. Just a blank face.

" Do you remember me?"

Still no response.

" The guy from the bar. Remember?"

" OH! You're that PERVERTED D.O.M.?!" she almost screamed at me.

" NO! NO! NO!" sabi ko habang wine-wave ang kamay. " Ehem. Hi babe."

Binaba nya ang libro nya s table at tiningnan ako ng masama. " Ikaw yung lalaking yun?!"

" Believe it or not~"

" Tsch! Leave me alone. You're wasting my time."

" Ha? No, please. I'm just here to make up with you. To be your friend."

" I dont need a friend. I  dont need you." kinuha nya ang libro nya pati na rin ang isang brown na bag na nakasabit sa gilid ng upuan nya. " Kung ayaw mong umalis, ako na lang ang aalis." Tumayo na sya at dere-derechong naglakad sa counter.

" Oh, Lex. Aalis ka na?" narinig kong bati nung waitress kanina.

" Yeah. Wala na kasi yung 'peace' na meron ako dito kanina ii. Kaya uuwi na lang ako, Nini. Thanks for making me stay."

" No problem, Lex. You're always be welcome here."

" Thanks. Send my regards to Pat."

" I will babe. Drive safely." 

Dinigest ko muna ang mga nangyari. Ibig sabihin, kaibigan nya yung waitress kanina. Or most probably her best friend. At madalas sya dito. And most of all, Lex ang pangalan nya.

Tahimik lang akong nakaupo hanggang sa lumapit sakin yung waitress kanina para kunin ang pinagkainan ni Lex.

" Hi, Alexander Manio." bati sakin ni Nini.

Nagtataka akong sumagot sa kanya. " Kilala mo ko?"

" Yup."

" Pano?"

" Nakita kita dun sa bar. Nung nilapitan mo si Alexis at sinagip sya dun sa perverted na matandang yun. Kaya pinagtanong kita sa mga kakilala kong regular dun. Kaya nalaman ko na kung anong pangalan mo, kung san ka nagtatrabaho, kung anong trabaho mo basta lahat ng tungkol sayo. Anyway, salamat talaga ha."

" Wala yun. Hindi ko naman maaatim na mabastos ang isang babeng tulad nya."

Pinatong ni Nini ang siko nya sa table. " Ako'ng may kasalanan kung bakit nangyari yun sa kanya ii." napuno ng lungkot ang kanina'y masaya nyang mata. " Kung hindi ko lang sya pinilit na sumama samin  at kung hindi lang namin sya iniwan ni Pat. Hindi sana mangyayari sa kanya yun. Yan tuloy ayaw na nyang pumunta sa bar. Pano na ang social life nya?"

" Saglit lang. Ibig sabihin first time nyang pumunta sa bar nung gabing yun?"

Hindi nakasagot si Nini. Tumango lang sya.

" Wow~" yun lang ang nasabi ko. Ilang taon na ba si Alexis? Minor de edad pa lang ba sya? Damn! Baka makasuhan ako ng child abuse pag pinagpatuloy ko pa to.

" Hindi kasi ordinaryong tao si Lex, Alex. Isa syang prinsesang piniling ikulong ang sarili nya sa kanyang kastilyo."

" Ha? Mahina ako sa metaphor, Nini."

Napatawa lang sya. " Well, I've been Lex's best friend for almost half of her life. High school pa lang kami, magkasama na kaming dalawa. Ako lang ang nagtyagang intindihan sya at nagtyagang mag-effort na makipagkaibigan sa kanya. Hanggang mag-college, hindi sya nagbago. Loner at secretive pa rin. Hilig nya pa rin ang pagbabasa ng libro. Either fiction or non-fiction, she enjoys reading them. Madalas ko syang nakikita noong college na nankaupo sa ilalim ng shade ng puno habang may hawak na ballpen, scratch paper, calculator at reference book. Mas pipiliin nyang mag-aral kesa sa pumunta sa mall o mag-hang out. Kaya hindi na nakakapagtaka kung naging Cum Laude sya."

" Ang galing naman ni Alexis."

Kaya pala ganun ang aura nya. Para syang may invisible shield na nakapalibot sa kanya. Kakaiba talaga sya. With all the things that I heard from Nini, mas lalo pa kong napupursigi na kilalanin sya.

" Yeah. She's extraordinary girl." tumigil sya saglit. " But she's fragile."

" Fragile. That's right." sang-ayon ko sa kanya.

Panandalian kaming nabalot ng katahimikan. Pero bigla syang nagtanong na ikinagulat ko.

" You like her?"

" HA?!" gulat kong reaksyon. Ang prangka naman nya.

" Ay~ Erase that. YOU LIKE HER!"

At inulit pa talaga nya. Pakiramdam ko tuloy namumula na ko dito. Yumuko na lang ako para itago ang mukha ko. Narinig ko namang tawa ng tawa si Nini.

" Hahahaha. Ang cute mo. Nakakatuwa ka. Ikaw nga talaga ang kailangan ni Lex. Sa wakas nakilala rin kita."

" Nini. Naguguluhan na ko sayo."

" Matagal ko ng pinagdarasal na may isang prinsipeng dadating para iligtas ang prinsesang matagal ko ng iniingatan. And you're that prince Alex."

" H-how could you say that Nini?"

" The way you gazed at Lex kanina nung nakaupo sa kabilang dulo ng cafe. The way you protected her that night. I can feel it Alex. It's radiating from you. Nararamdaman kong poprotektahan mo si Lex kahit anong mangyari. Maybe ngayon hindi mo pa sya mahal pero at least nanjan ka para sa kanya. Masayang masaya talaga ko't dumating ka sa buhay nya. Sana alagaan mo sya."

Tumagos sa puso ko ang mga sinabi ni Nina. She's more like a protective mother to Alexis. Dahil sa mga sinabi nya, mas lalo kong gustong makasama sya at protektahan sya. Ako ang aalalay sa kanyang harapin ang mundo. Ako ang gagabay sa kanyang ibukas ang puso nya para sa ibang tao. Ako ang magiging prinsipe nya.

Hinawakan ni Nini ang kamay kong nakapatong din sa table. " I'm counting on you, Alex." she gave me a trustful smile.

" I'll do my best, Nini."

" O sige ha. Balik na ko sa kusina. Baka magselos na si Pat pag nag-stay pa ko dito ii. Bye, Alex. I'll see you soon~" tumayo na sya at umalis.


Mula ngayon, magsisimula na ang misyon ng prinsipe na iligtas ang prinsesa.

behind those eyes : Prologue

... and poof! Another story pops in my mind.

While watching a showbiz show, an idea/concept was producedby my nano mind. And chedeeeeen~ It's here! First and exclusive here in my blog \(^_____^)/

PROLOGUE

Another ordinary gimmick night here at GVQ bar. After ng isang stressful day sa office, napunta ako sa bar na to. Minsan kasama ang mga kaopisina pero madalas ako langmag-isa. Nakaupo ako sa isa sa mga stool sa tapat ng bar counter. Umorder ako ng usual drink, rhum on the rocks. Patingin-tingin lang ako sa mga taong nagpapawis sa pagsayaw sa dance floor ng makita ko sya.

Balewala ang pang-f-flirt ng dalawang babaeng umupo sa tabi ko kasi napunta lang sa isang magandang babae ang atensyon ko. Mag-isa syang nakaupo sa isa sa mga couch. Patingin-tingin sya sa mga tao sa dance floor habang nainom ng order nyang drink. Nakatingin lang ako sa kanya. Ine-enjoy ko ang napakagandang view mula rito.

She's wearing a lacy white dress na mukhang hiniram pa ata nya sa lola nya. Nakasampay sa harapan nya ang mahaba nyang buhok. Ang ganda ng labi nya lalo na pag humihigop sya ng drink. Nakapangalumbaba sya when unexpectedly napatingin sya sakin. I look at her eyes intensely. Ang ganda ng mga mata nya. Parang nagsaslita ang mga ito. I was about to give her a smile when a man, around early 30s, took her attention from me. Napakunot ang noo ko. 

" Hey, handsome." hinawakan ng babaeng naka-upo sa tabi ko ang mukha ko at pwersahang pinahrap sa kanya. 

" Excuse me miss." marahan kong nilayo ang kamay nya sa mukha ko sabay lakad palayo.

It only takes 5 long strides para makarating ako sa pwesto nya. Bago ako lumapit, I composed my self first. 

" Just one drink, lovely lady. Kahit isa lang ibibili kita. Sige na." pangungulit nung lalaki. He's also wearing a suit. Mukha syang kagalang-galang pero hindi ang ugali nya.

Umupo na ko sa couch. Lumapit ako sa kanya at inakbayan sya. Ang bango nya. At mas maganda sya sa malapitan. Tumingin sya sakin na may nanlalaking mga mata. I was caught off guard by those hazel eyes. " Hi babe." malambing kong bati sa kanya.

" Babe?" nagtatakang tanong nya.

Hindi ko na sya pinansin at tiningnan yung matandang lalaki. " Anong kelangan mo,Sir?" 

" Leche. May kasama pala. F*ck!" he's keep on saying foul words while taking his steps away from us. Hanggang sa tuluyan na syang makalayo.

Tinabig nya ang kamay ko. " Get your hands off me." Inalis ko nga ang kamay ko then glared at me. 

" I'm sorry babe."

" Would you please STOP calling me babe!" sigaw nya sakin.

" Ahmm miss. Thank you ang dapat mong sabihin. Alam mo naman yun di ba?" 

" Fine. Thank you. So ngayon, pwede ka ng umalis."

" Ok lang sakin kung mag-s-stay ako." sabi ko sabay kindat.

" Well, sakin hindi ok." pangbabara nya habang nakataas ang kanang kilay.

Mukhang ayaw talaga nya ng kasama kaya tumayo na ko. Paalis na ko ng lingonin ko ulet sya. " By the way, I'm~"

" Wala akong interes sa pangalan mo. Please~ Just leave me alone."

Hindi na ko nagsalita. Naglakad na lang ako palabas ng bar.

Maybe that will be that last time that I will see her. Her face. Her glare. And those eyes.

.. <3 .. <3 .. <3 ..

Cast

Architect Alexander Manio ~ Alex.

A successful Architect at the age of 25. Free spirited. Cool. Smart. Handsome.

He loves to drink rhum and bake muffins.

He's the adorable architect that will woo Alexis' close heart. But will he succeed?

Alexis Madeline Cruz ~ Alexis

An independent Electrical Engineer who enjoys being alone and drinking Cafe Fiorghara's Frapuccino. 

Pretty. Self-contained. Simple.

Besides from being alone, she also loves to watch horror movie and reading books until she fall asleep.

She's the isolated girl that captured Alex's heart. But will she let her guard down for him?

download HERE! :)

Howdy pals! (^_________^)/
This entry is dedicated for my readers and friends. Thank you for giving me the opportunity to come into your life by sharing my crazy and cliche stories. I'm hoping that you will keep on supporting me, guys, as I continue my journey as a rookie writer at the Wattpad world.
So back to the business. I basically created this entry, well this blog actually, to give you my friends and readers a place where you can download my finished stories.
I hope no one will report my stories on other sites without informing me or plagiarize my stories.
Be original. Say NO to Plagiarism.
That' all. XOXO
Enjoy!

Destination L.O.V.E.

"Destiny is what it is ... or is it what we make it to be?"

A month. That's what editor-in-chief Alice asked for the care-free singer Seth. Just a month.
For only 30 days Seth will be Alice's boyfriend to make an impossible mission possible --
to make Dylan, Alice's first love and dream guy since high school, fall in love with her.
Seth agreed with the deal but given one condition that they will never ever fall in love with each other.

That was the plan. But what if something unexpectedly happened? Will they be able to stand for what they agreed for?

DOWNLOAD LINK:  http://www.mediafire.com/view/?lile3vdzrczffyo

WATTPAD LINK: http://www.wattpad.com/story/302777-destination-l-o-v-e-3-completed

I Love You, my Angel

" You'll be surprised to know how far you can go from the point where you thought it was the end. "

A story of eternal love from two innocent hearts.
Leigh-Ann is an ordinary girl that is fond of texting a guy named 'Super Jiro'. One day, a half Japanese-half Filipino guy, Jio Ryounosuke,  transferred and became instantly popular to their school. But Leigh-Ann didn't give even a pint of attention to him until she discovered that Jio is Super Jiro.
After the big revelation, Leigh and Jiro get into a relationship.Though there are times when they argue and fight, at the end of the day they come back to each other's arms.

They are each other's true love but is love enough to make their relationship last for a lifetime?

DOWNLOAD LINK: http://www.mediafire.com/view/?6p1u34v6sbdtah6

WATTPAD LINK: http://www.wattpad.com/story/830162-i-love-you-my-angel-completed

That Deal Called Love

"To love someone is nothing. To be loved by someone is something. To love and be loved by someone is everything. "

We have the 'WRONG LOVE' at the 'RIGHT TIME'. It all starts with a deal as a result of a slight and reckless accident. That fateful day at the rooftop of Alpha Building,the girl that has the sharpest-looking eyes I'd ever seen, used my weakness against me to get what she wants. To be my GIRLFRIEND. With nothing else to say but YES, my world took a sudden turn. And next thing I know, nothing is the the same. Different lives come across. Several secrets revealed. A lot of hearts shattered. With everything that is happening in our world, can we make it til the end? will our relationship last?Can we really have the 'RIGHT LOVE' at this 'RIGHT TIME'?


DOWNLOAD LINK: (under reconstruction)


WATTPAD LINK: http://www.wattpad.com/story/803257-that-deal-called-love-completed

Our Secret Relationship

" When you think you are about to give up, pause and reminisce why you chose to love him at the first place~ "

We have a fair share of secrets. And I am not an exemption to the rule, that is my relationship with the most popular guy in the university. The handsome, talented and smart Raniel Atienza.
I want to believe that our love will last for a lifetime. But will it be possible?
This is a story of secrets from two different worlds.


WATTPAD LINK: http://www.wattpad.com/story/3060045-our-secret-relationship-a-kathniel-story-completed

DOWNLOAD LINK: http://www.mediafire.com/view/?i70xlbtkta18cub

a doze of PREFERENCES

Preferences.

We have different preferences in life. Blogging is not an exception. 

And with that, hay nako ang hirap mag-English ... blah blah blah.

Ang dami ko pang ka-echosan na sinasabi. Uumpisahan ko na tong blog ko na biniyayaan ko ng title na: 

a doze of PREFERENCES

Preference 1:

Language.

Language defines an entity, for my opinion. Tama naman di ba? Kung ano ang pipiliin kong linggwahe para maipahayag ang sarili ko, PREFERENCE ko yun. 

Trip ko yun. 

Akin yun.

Walang basag trip.

Preference 2:

Hobby.

Dati, nung elementary ako, hilig kong sumagot ng slumbook. Yung color pink or yellow or super colorful pa at puno ng nakakatuwang mga tanong na nakakatuwang sagutin. At ang isa sa mga tanong na hindi ko malimutan, maliban sa 'What is LOVE?' ee yung Hobby. Mala-sagot sa Enumeration Exam ang sinusulat ko dun ee.

HOBBY:

Noon.

Watching TV shows, anime.

Listening to acoustic music.

Reading fictional books.

Writing stories.

Ngayon.

Watching TV shows, anime.

Reading fictional books and manga.

Writing stories... on Wattpad.com

Minimal lang ang pinagbago ng preference ko sa Hobby pero ang higit sa lahat nadagdagan to ng lakas ng loob kong ipahayag sa buong mundo ang mga tinatago kong istorya sa isang website na puno ng mangbabasa, sumusuporta at tumutuligsa.

Good thing wala pa kong na-e-encounter na hater sa page ko. Thank God.

Marami pa kong preferences na gustong ibahagi pero kelangan ko ng matulog kaya hanggang dito na lang. Next time ulet,ha! ^___________^**

World is full of lovers, haters and fuckin* sh8t -- which gives us more than enough reason to stand up and be  your own ship's captain.